در سال ۲۰۱۸، کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی یک سوم درآمدهای مالیاتی خود را از طریق مالیات بر مصرف مانند مالیات بر ارزش افزوده (VAT) کسب کردند که این امر باعث می شود تا درآمد بر مصرف به طور میانگین مهمترین منبع درآمدی باشد.

مالیات های بیمه تأمین اجتماعی و مالیات بر درآمد فردی به ترتیب دومین و سومین منبع درآمد در کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی محسوب می شدند. سهم هر یک از این منابع درآمدی تقریباً ۲۵ درصد بود.

این تغییر از سال ۱۹۹۰ که مالیات بر درآمد فردی منبع درآمدی بیشتری نسبت به مالیات های بیمه تأمین اجتماعی به حساب می آید، حادث شده است. به طور میانگین، کشورهای عضو این سازمان درآمد اندکی از طریق اخذ مالیات بر درآمد شرکت ها (۹.۵ درصد) و مالیات بر دارایی (۵.۶ درصد) کسب کرده اند.

با بررسی منطقه ای کشورهای عضو و غیر عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، ملاحظه می شود که کشورهای عضو این سازمان در مناطق آسیا، آفریقا و آمریکای جنوبی در مقایسه با میانگین سهم این سازمان بیشتر متکی به اخذ مالیات بر مصرف و مالیات بر درآمد شرکت‌ها و کمتر به مالیات بر درآمد و مالیات‌های بیمه تأمین اجتماعی وابسته هستند.

به طور میانگین، کشورهای عضو و غیر عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی در آمریکای شمالی وابستگی بیشتر به مالیات بر درآمد شرکت‌ها و «سایر مالیات‌ها» به عنوان منبع درآمد نسبت به میانگین سهم سازمان یاد شده از این مالیات‌ها و اتکای کمتر به درآمدهای بیمه تأمین اجتماعی و مالیات بر درآمد فردی دارند.

منطقه اقیانوسیه هرگز به مالیات های بیمه تأمین اجتماعی متکی نیست و این در حالی است که مالیات بر مصرف مهمترین منبع درآمدی این منطقه به شمار می رود. کشورهای توسعه یافته درآمدهای مالیاتی خود را از طریق ترکیبی از مالیات بر درآمد فردی، مالیات بر درآمد شرکت‌ها، مالیات‌های بیمه تأمین اجتماعی، مالیات کالا و خدمات و مالیات بر دارایی وصول می کنند.

ترکیب سیاست‌های مالیاتی می تواند بر میزان تحریفی یا خنثی بودن نظام مالیاتی تأثیر بگذارد.

مالیات بر درآمد در مقایسه با مالیات بر مصرف و مالیات بر دارایی می تواند آسیب اقتصادی بیشتری را ایجاد کند. با این حال، میزان وابستگی هر کشور به هر یک از این نوع مالیات‌ها اساساً می تواند متفاوت باشد. ممکن است یک کشور به منظور جذب سرمایه گذاری تصمیم به اخذ مالیات کمتر از درآمد شرکت‌ها بگیرد.

این تصمیم می تواند باعث کاهش وابستگی این کشور به درآمد حاصل از مالیات بر درآمد شرکت‌ها و موجب افزایش وابستگی به سایر مالیات‌ها مانند مالیات‌های بیمه تأمین اجتماعی یا مالیات بر مصرف شود. به عنوان مثال در سال ۲۰۱۸، کشور لیتوانی تنها ۵.۱ درصد از درآمد کل خود را از طریق اخذ مالیات بر درآمد شرکت‌ها کسب کرد اما ۷۹.۶ درصد از ترکیب درآمدی این کشور از طریق مالیات های بیمه تأمین اجتماعی و مالیات بر مصرف وصول شد.

همچنین، ممکن است کشورها در مجاورت منابع طبیعی واقع شده باشند.

این منابع این امکان را به کشورهای مذکورا می دهد که به شدت به مالیات‌ها بر فعالیت اقتصادی مرتبط با این منابع متکی باشند. به عنوان مثال، کشور نروژ دارای صنعت حیاتی تولید نفت است که این کشور مالیات بر درآمد بالایی (۷۸ درصد) بر این صنعت اعمال می کند و در نتیجه، مقدار قابل توجهی از درآمد خود را از طریق مالیات بر درآمد شرکت‌ها به دست می آورد .

این تفاوت های سیاستی و اقتصادی در میان کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) باعث ایجاد تفاوت‌هایی در میزان درآمدهای مالیاتی آنها شده است.

میانگین منابع درآمدی کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD)

مطابق با آخرین داده های سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (۲۰۱۸) ، مالیات بر مصرف بزرگترین منبع درآمد مالیاتی در کشورهای عضو این سازمان بوده است. به طور میانگین ، کشورها ۳۲.۱ درصد درآمدهای مالیاتی خود را از قبل مالیات بر مصرف محقق کرده اند. با توجه به این که کلیه کشورهای عضو این سازمان (به جز ایالات متحده آمریکا) نرخ نسبتاً بالایی را برای مالیات بر ارزش افزوده وضع می کنند، این موضوع تعجب آور نیست.

منبع مهم دیگر برای درآمدهای مالیاتی، مالیات‌های بیمه تأمین اجتماعی است که به طور میانگین ۲۶.۲ درصد از درآمد را تشکیل می دهد. مالیات بر درآمد فردی ۲۳.۹ درصد کل درآمد کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی به شمار می رفت. کمترین سهم درآمدها مربوط به مالیات بر درآمد شرکت‌ها (۹.۵ درصد) و مالیات بر دارایی (۵.۶ درصد) بوده است.

منابع درآمدی کشورهای عضو OECD در سال ۲۰۱۸ در مقایسه با سال ۱۹۹۰

با مقایسه با میانگین منابع درآمد مالیاتی در کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی در سال های ۲۰۱۸ و ۱۹۹۰، قابل توجه ترین تغییر در این دو سال، کاهش میزان مالیات های حاصل از درآمدهای فردی در مقابل افزایش مالیات های بیمه تأمین اجتماعی و مالیات بر مصرف بوده است. درآمدهای حاصل از مالیات بر درآمد شرکت‌ها نیز در مقایسه با سال ۱۹۹۰ افزایش یافته است (بر خلاف کاهش نرخ مالیات بر درآمد شرکت ها) اهمیت نسبی مالیات بر دارایی به عنوان منبع درآمدی تقریباً ثابت مانده است.

توجه: شمار کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی در سال ۱۹۹۰، ۲۴ کشور و در سال ۲۰۱۸، ۳۶ کشور بوده است. بنابراین، میانگین منابع درآمدی در سال ۲۰۱۸ نسبت به این میانگین در سال ۱۹۹۰ مبتنی بر تعداد بیشتری از کشورها بوده است.

منابع درآمد مالیاتی

یکی از منابع درآمدی دولت‌ها ، درامد ناشی از اخذ مالیات می باشد که در زیر به انواع مالیات‌های اخذ شده اشاره شده است:

برای کسب اطلاعات بیشتر مقاله: مالیات بر واردات را نیز بخوانید.

مالیات بر مصرف

مالیات بر مصرف در واقع مالیات بر کالا و خدمات است. این مالیات‌ها به شکل مالیات های غیر مستقیم مانند مالیات بر ارزش افزوده (VAT) یا مالیات بر فروش خرده فروشی هستند. اغلب کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی از طریق دریافت مالیات بر ارزش افزوده و مالیات های غیر مستقیم مالیات بر مصرف وضع می کنند. ایالت متحده آمریکا تنها کشور در سازمان همکاری و توسعه اقتصادی است که مالیات بر ارزش افزوده ندارد.

در عوض، اغلب دولت های ایالتی در آمریکا و بسیاری از دولت‌های محلی از فروش نهایی محصولات مالیات بر فروش خرده فروشی اخذ می کنند و مالیات غیرمستقیم بر تولید کالاهایی مانند سیگار و الکل وضع می کنند . در سال ۲۰۱۸، کشور شیلی بیشترین وابستگی را به مالیات بر کالاها و خدمات داشت و به این ترتیب، تقریباً ۵۳.۳ درصد از کل درآمدهای مالیاتی خود را از محل این مالیات ها وصول می کرد.

کشورهای لیتونی (با ۴۴.۵ درصد) و مجارستان (با ۴۴ درصد) در این زمینه بعد از این کشور قرار می گیرند (جدول ۱). ایالت متحده آمریکا در سازمان همکاری و توسعه اقتصادی کمترین درآمد مالیاتی را از محل مالیات بر مصرف وصول کرده است که در سال ۲۰۱۸ این مقدار به ۱۷.۶ درصد می رسید. کشور سوئیس با اندکی بیشتر، با ۲۰.۸ درصد، و کشور ژاپن با ۲۱ درصد بعد از این کشور قرار دارند.

مالیات های بیمه تأمین اجتماعی

مالیات‌های بیمه تأمین اجتماعی نوعاً به منظور تأمین مالی برنامه‌های خاص مانند بیمه بیکاری، بیمه درمانی و بیمه سالخوردگی وضع می شوند. در اغلب کشورها، این نوع مالیات ها بر دستمزد افراد و لیست پرداخت حقوق کارفرما وضع می شود. کشورهای اسلواکی و جمهوری چک غالباً به مالیات‌های بیمه تأمین اجتماعی (هر دو کشور به اندازه ۴۴.۱ درصد) متکی هستند و کشورهای لیتوانی (با ۴۲.۱ درصد) و اسلوونی (با ۴۰ درصد) بعد از این کشورها قرار دارند (جدول ۱).

کشور دانمارک کمترین وابستگی،۰.۱ درصد، به این نوع مالیات داشته است زیرا برنامه‌های اجتماعی در این کشور غالباً از طریق مالیات‌هایی به غیر از مالیات‌های تخصیص یافته بیمه تأمین اجتماعی تأمین مالی می شوند. کشورهای استرالیا و نیوزلند تنها کشورهایی هستند که مالیات‌های بیمه تأمین اجتماعی خاص را برای تأمین مالی برنامه‌های دولتی خود از کارگران دریافت نمی کنند.

مالیات بر درآمد فردی

مالیات بر درآمد فردی مستقیماً بر درآمد افراد وضع می شود و از اعمال مالیات بر درآمد دستمزدی آغاز می شود. بسیاری از کشورها نیز مالیات بر درآمد فردی خود را بر درآمد سرمایه گذاری مانند سود سرمایه، سود سهام، بهره و درآمد کسب و کار وضع می کنند. این مالیات‌ها نوعاً به صورت تصاعدی وضع می شوند و این بدین معنی است که نرخ میانگین مالیات هر فرد با افزایش درآمد وی افزایش می یابد.

کشور دانمارک در سال ۲۰۱۸ بالاترین وابستگی (با ۵۴.۴ درصد) را به مالیات بر درآمد فردی داشته است و کشورهای ایالات متحده آمریکا (با ۴۰.۷ درصد) و استرالیا (با ۴۰.۳ درصد) بعد از این کشور قرار می گیرند (جدول ۱). کشورهای شیلی (با ۶.۷ درصد)، جمهوری اسلواکی (با ۱۰.۸ درصد) و جمهوری چک (با ۱۲.۲ درصد) کمترین اتکا به مالیات بر درآمد فردی را داشته اند.

مالیات بر درآمد شرکت ها

مالیات بر درآمد شرکت‌ها مالیاتی مستقیم است که بر سود شرکت‌ها وضع می شود. کلیه کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی بر سود شرکت‌ها مالیات وضع می کنند. با این حال، کشورها در تعریف خود از درآمد مشمول مالیات و نرخ اعمال مالیات اساساً متفاوت هستند. به طور کلی، درآمد اندکی از مالیات بر درآمد شرکت ها در مقایسه با سایر منابع درآمدی محقق می شود.

کشور شیلی بیشترین اتکا به مالیات بر درآمد شرکت‌ها را داشته است و ۲۲.۱ درصد کل درآمد مالیاتی این کشور از طریق این مالیات حاصل می شود. کشور مکزیک (با ۲۱.۸ درصد) و کشور استرالیا (با ۱۸.۵ درصد) نیز در مقایسه با میانگین ۹.۵ درصدی وابستگی سازمان همکاری و توسعه اقتصادی به این نوع مالیات به شدت به مالیات بر درآمد شرکت‌ها متکی هستند (جدول ۱).

در سال ۲۰۱۸، کشورهای مجارستان (با ۳.۲ درصد)، لیتونی (با ۳.۴ درصد) و ایتالیا (با ۴.۵ درصد) کمترین وابستگی را به مالیات بر درآمد شرکت‌ها داشتند.

مالیات بر دارایی

منبع بسیار کوچکتر برای درآمد مالیاتی اغلب کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی مالیات بر دارایی است. مالیات بر دارایی بر ارزش دارایی شخص یا کسب و کار وضع می شود.

سایر انواع مالیات‌ها بر دارایی شامل مالیات بر املاک و مستغلات، هدایا و ارث و دارایی خالص هستند. بریتانیا در میان کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی بیشترین وابستگی را (۱۲.۳ درصد) به مالیات بر دارایی دارد و کشورهای ایالات متحده آمریکا (با ۱۲.۲ درصد) و کانادا (با ۱۱.۷ درصد) بعد از این کشور قرار دارند (جدول ۱). کشور استونی کمترین اتکا به مالیات بر دارایی دارد و تنها ۰.۷ درصد کل درآمدهای خود را از محل مالیات بر دارایی وصول می کند.

کشورهای لیتوانی (با ۱ درصد)، جمهوری اسلواکی (با ۱.۲ درصد) و اتریش (با ۱.۳ درصد) نیز وابستگی درآمدی بسیار اندک به مالیات های دارایی دارند.

منابع درآمدی کشورهای انتخاب شده در مقایسه با میانگین منابع درآمدی سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD)

مقادیر میانگین وابستگی درآمدی سازمان همکاری و توسعه اقتصادی که در بالا تشریح شد، نشان دهنده روند تمایل کلی کشورهای توسعه یافته به وصول درآمد است. با این حال، بسیاری از کشورهای عضو این سازمان به کلی از این مزایا بی بهره هستند که این امر نشان دهنده وجود تفاوت‌های اجتماعی و اقتصادی در میان کشورهاست. مشخصات کشورها در ادامه توزیع متفاوت منابع درآمد مالیاتی را نشان می دهد.

منابع درآمد مالیاتی در کشور اتریش و سازمان همکاری و توسعه اقتصادی ۲۰۱۸

وابستگی مالیاتی کشور اتریش به مالیات بر درآمد فردی، مالیات بر درآمد شرکت‌ها، مالیات بر دارایی و مالیات بر مصرف نسبت به میانگین این وابستگی در سازمان همکاری و توسعه اقتصادی کمتر است.

در مقایسه با میانگین سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، کشور اتریش به طور قابل توجهی وابستگی درآمدی بیشتری به مالیات‌های بیمه تأمین اجتماعی و سایر مالیات‌ها دارد. در حالی که کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی به طور میانگین ۲۶.۲ درصد درآمد کل خود را از محل مالیات‌های بیمه تأمین اجتماعی وصول می کنند. سهم درآمد کشور اتریش از این نوع مالیات ۳۴.۸ درصد است که نشان از وجود تفاوت تقریباً ۹ درصدی با میانگین سازمان دارد.

در ضمن، به عنوان بخشی از دسته «سایر مالیات ها»، کشور اتریش به شدت به مالیات حاصل از لیست حقوق و دستمزد کارفرمایان و نیروی کار که در سال ۲۰۱۸، ۶.۴ درصد کل درآمدهای مالیاتی را تشکیل می داد، متکی است.

منابع درآمد مالیاتی در کشور یونان و سازمان همکاری و توسعه اقتصادی ۲۰۱۸

توجه: کل مالیات‌ها بر درآمد فردی، درآمد شرکت‌ها و سود سرمایه کشور یونان برای سال ۲۰۱۸ در دسترس بوده است. به منظور تفکیک کل این مالیات‌ها به سه دسته شامل مالیات بر درآمد، مالیات بر سودها و سایر مالیات های درآمد، از میانگین توزیع این دسته ها در سه سال قبل (۲۰۱۵-۲۰۱۷) استفاده شده است.

میانگین توزیع این دسته‌ها در سه سال قبل (۲۰۱۵-۲۰۱۷) استفاده شده است. در سال ۲۰۱۸، مالیات بر مصرف ۳۹ درصد درآمدهای مالیاتی کشور یونان را نشکیل می داد و این در حالی است که سهم این نوع مالیات در سازمان همکاری و توسعه اقتصادی به طور میانگین تقریباً یک سوم بوده است.

لذا، این وضعیت باعث می شود تا مالیات بر مصرف مهمترین منبع درآمدی یونان باشد. سهم یونان از مالیات‌های بیمه تأمین اجتماعی و مالیات بر دارایی نیز بیش از میانگین سازمان بوده است. همزمان، این کشور اتکای درآمدی کمتری به درآمدهای حاصل از مالیات بر درآمد فردی و مالیات بر درآمد شرکت‌ها دارد.

منابع درآمد مالیاتی در کشور بریتانیا و سازمان همکاری و توسعه اقتصادی ۲۰۱۸

توجه: شمار کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی در سال ۱۹۹۰، ۲۴ کشور و در سال ۲۰۱۸، ۳۶ کشور بوده است. بنابراین، میانگین منابع درآمدی در سال ۲۰۱۸ نسبت به این میانگین در سال ۱۹۹۰ مبتنی بر تعداد بیشتری از کشورها بوده است.

سهم درآمد حاصل از مالیات بر درآمد فردی در بریتانیا بیش از میانگین سهم یاد شده در سازمان همکاری و توسعه اقتصادی است. در سال ۲۰۱۸، بریتانیا کشوری بود که در میان کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی بیشترین وابستگی درآمدی به مالیات بر دارایی داشت (۱۲.۳ درصد).

این کشور اتکای کمتری به مالیات بر درآمد شرکت‌ها و مالیات‌های بیمه تأمین اجتماعی داشته است اما سهم این کشور از درآمد حاصل از مالیات بر مصرف مشابه میانگین سهم سازمان همکاری و توسعه اقتصادی از این نوع مالیات است.

منابع درآمد مالیاتی بر اساس منطقه

با بررسی منابع درآمد مالیاتی بر اساس منطقه، از جمله کشورهای غیر عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، ملاحظه می شود که تغییرات زیادی در این زمینه وجود دارد که نشان دهنده وجود تفاوت‌های اجتماعی و اقتصادی در مناطق مختلف است.

در سال ۲۰۱۸، مالیات بر مصرف منبع اصلی درآمدهای مالیاتی آفریقا بوده است و ۵۴ درصد کل درآمدهای مالیاتی این منطقه را تشکیل می داد که بیش از میانگین سهم سازمان از این درآمدها، با ۳۲ درصد، است. منطقه آفریقا همچنین وابستگی درآمدی بیشتری به مالیات بر درآمد شرکت‌ها و سایر مالیات ها در مقایسه یا میانگین سهم سازمان از این نوع مالیات‌ها دارد. سهم آفریقا از مالیات های بیمه تأمین اجتماعی و مالیات بر درآمد فردی کمتر از میانگین سهم سازمان آر این منبع درآمدی است.

منابع اصلی منطقه آسیا از درآمدهای مالیاتی در سال ۲۰۱۸ مالیات بر مصرف و مالیات بر درآمد شرکت ها بوده اند. سهم کشورهای این منطقه در ترکیب درآمدی بیش از میانگین سازمان است. از سوی دیگر، منطقه آسیا تنها ۱۵.۷ درصد از کل درآمدهای خود را از محل مالیات بر درآمد فردی و ۱۲.۲ درصد از آن را از محل مالیات‌های بیمه تأمین اجتماعی وصول کرده است که هر دو رقم پایین تر از میانگین سهم سازمان از این منابع درآمدی هستند.

سهم آسیا از مالیات بر دارایی در ترکیب درآمدی مشابه میانگین سازمان در این زمینه است (جدول ۲).

توزیع منابع درآمدی اروپا مشابه میانگین توزیع منابع درآمدی در سازمان همکاری و توسعه اقتصادی است که این وضعیت تا حدودی ناشی از عضو بودن بسیاری از کشورهای اروپایی در این سازمان است. با این وجود، در مقایسه با میانگین سازمان، اروپا بیشتر به مالیات های بیمه تأمین اجتماعی به عنوان یک منبع درآمدی متکی بوده است. سهم آمریکای جنوبی از مالیات بر مصرف نیز بیش از میانگین سازمان، با ۴۸ درصد، است.

همزمان، کشورهای آمریکای شمالی بیش از میانگین سازمان به مالیات بر درآمد شرکت‌ها و سایر مالیات‌ها به عنوان منابع درآمدی متکی هستند. از سوی دیگر، آمریکای جنوبی در مقایسه با میانگین سهم سازمان که تقریباً یک چهارم کل درآمد است، وابستگی کمتری، حدود ۷ درصد، به مالیات بر درآمد فردی به عنوان منبع درآمدی داشته است. این منطقه همچنین در مقایسه با میانگین سازمان اتکای کمتری به مالیات‌های بیمه تأمین اجتماعی داشته است.

در سال ۲۰۱۸، مالیات بر مصرف منبع اصلی درآمد مالیاتی منطقه آمریکای شمالی بر خلاف سهم پایین ایالات متحده آمریکا از این نوع مالیات به عنوان منبع درآمدی بوده است. کشورهای آمریکای شمالی همچنین بیش از میانگین سازمان به مالیات بر درآمد شرکت‌ها و سایر مالیات‌ها متکی هستند. از سوی دیگر، منطقه آمریکای شمالی کمتر از میانگین سازمان به مالیات بر درآمد فردی، مالیات های بیمه تأمین اجتماعی و مالیات بر دارایی به عنوان منبع درآمدی وابسته بوده است.

مالیات بر مصرف همچنین ۵۸ درصد درآمد مالیاتی منطقه اقیانوسیه را در مقایسه با میانگین سهم سازمان از این نوع مالیات که تقریباً یک سوم بوده است، تشکیل می داد. این امر باعث می شود تا مالیات بر مصرف مهمترین منبع درآمدی این منطقه باشد.

همزمان، منطقه اقیانوسیه وابستگی بیشتری به مالیات بر درآمد شرکت‌ها و اتکای کمتری به سایر مالیات‌ها نسبت به میانگین سهم سازمان از این منابع درآمدی داشته است. در ضمن، سهم این منطقه از مالیات بر درآمد فردی مشابه میانگین سازمان است. هیچ گونه مالیات بیمه تأمین اجتماعی در این کشورها دریافت نمی شود.

منابع درآمد مالیاتی بر اساس منطقه یا گروه، ۲۰۱۸

داده‌های متعلق به کشورهای استرالیا، ژاپن، مکزیک و کشورهای غیر عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی مربوط به سال ۲۰۱۷ هستند زیرا اطلاعات مربوط به سال ۲۰۱۸ هنوز منتشر نشده اند.

توجه: در ادامه فهرست کشورهای تحت پوشش بر اساس منطقه ارائه شده است:

• آفریقا: بوتوسوانا، بورکینافاسو، کامرون، کیپ ورد، کنگو، جمهوری دموکراتیک کنگو، ساحل عاج، مصر، گینه، غنا، کنیا، ماداگاسکار، مالی، موریتانی، موریس، مراکش، نیجر، نیجریا، روآندا، سنگال، سیشل، آفریقای جنوبی، سواتینی، توگو، تونس، اوگاندا
• آسیا: اسرائیل، ژاپن، کره، اندونزی، قزاقستان، مالزی، فیلیپین، سنگاپور و تایلند
• اروپا: اتریش، بلژیک، جمهوری چک، دانمارک، استونی، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، مجارستان، ایسلند، ایرلند، ایتالیا، لتونی، لیتوانی، لوکزامبورگ، لهستان، پرتغال، جمهوری اسلواکی، اسلوانی، اسپانیا، سوئد، سوئیس، ترکیه و بریتانیا
• آمریکای شمالی: کانادا، باهاما، باربادوس، بلیز، کاستاریکا، کوبا، جمهوری دومینکن، السالوادور، گوآتمالا، هوندوراس، جامائیکا، نیکاراگوئه، پاناما و ترینیدا توباگو
• اقیانوسیه: استرالیا، نیوزلند، جزایر کوک، فیجی، پاپو آ گینه نو، سامو آ، جزایر سلیمان، توکلائو، وانواتو، آمریکای جنوبی: شیلی، آرژانتین، بولیوی، برزیل، کلمبیا، اکوادور، گوآم، پاراگوئه، پرو، اروگوئه، ونزوئلا.

نتیجه گیری

به طور کلی، کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی اتکای بیشتری به درآمدهای مالیاتی حاصل از مالیات بر مصرف، مالیات های بیمه تأمین اجتماعی و مالیات بر درآمد فردی نسبت به مالیات بر درآمد شرکت ها و مالیات بر دارایی دارند.

با بررسی کشورهای عضو و غیر عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی بر اساس منطقه، ملاحظه می شود که مناطق آسیا، آفریقا و آمریکا جنوبی اتکای بیشتری به مالیات بر مصرف و مالیات بر درآمد شرکت ها و وابستگی کمتر به مالیات بر درآمد فردی و مالیات های بیمه تأمین اجتماعی در مقایسه با میانگین سهم سازمان از این نوع مالیات ها دارند.

به طور میانگین، کشورهای عضو و غیر عضو در آمریکای شمالی وابستگی بیشتری به مالیات بر درآمد شرکت‌ها و «سایر مالیات ها» در مقایسه با میانگین سهم سازمان از این نوع مالیات‌ها و اتکای کمتری به مالیات های بیمه تأمین اجتماعی و مالیات بر درآمد فردی دارند. از سوی دیگر، منطقه اقیانوسیه هیچ گونه وابستگی به بیمه های تأمین اجتماعی ندارد اما مالیات بر مصرف مهمترین منبع درآمدی این منطقه به شمار می رود.

در مقایسه با سال ۱۹۹۰، کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی به طور میانگین بیشتر به مالیات بر مصرف و کمتر به مالیات بر درآمد به عنوان منبع درآمدی متکی شده اند. این تغییرات سیاستی باتوجه به این که که مالیات های مبتنی بر مصرف نسبت به مالیات بر درآمد درآمدهای با اثر توزیعی کمتری ایجاد می کند، حائز اهمیت هستند.

منابع درآمد مالیاتی، کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، ۲۰۱۸

نکته ۱: در جدول فوق داده‌های کشورهای استرالیا، ژاپن و مکزیک مربوط به سال ۲۰۱۷ هستند زیرا اطلاعات مربوط به سال ۲۰۱۸ هنوز منتشر نشده است. نکته ۲: برای یونان، تنها مجموع مالیات بر درآمد فردی، سود شرکت ها و سود سرمایه سال ۲۰۱۸ در دسترس می باشد. به منظور تفکیک این مجموع به سه دسته فرعی مالیات بر درآمد فردی، مالیات بر درآمد شرکت ها و سایر مالیات های درآمدی، میانگین سهم هر دسته از سه سال قبل (۲۰۱۵-۲۰۱۷) برای وزن دهی آن استفاده شده است.

منابع درآمد مالیاتی بر اساس منطقه یا گروه، ۲۰۱۸

داد‌ های استرالیا، ژاپن، مکزیک و کشورهای غیر عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی مربوط به سال ۲۰۱۷ هستند زیرا اطلاعات مربوط به سال ۲۰۱۸ هنوز منتشر نشده است.

منبع: taxfoundation

ترجمه توسط تیم آقای مالیات